تفاوت حسابداری مالی با حسابداری بهای تمام شده ، بسیاری از سازمان های تجاری در تشخیص و تمایز دو مفهوم حسابداری بهای تمام شده و حسابداری مالی دچار اشتباه می شوند. حسابداری مالی در واقع آن چیزی است که سرمایه گذار خارجی آن را مشاهده می نماید، حسابداری مالی بیانگر هزینه ها و عملکرد مالی یک شرکت می باشد.
در حالی که حسابداری بهای تمام شده مدیران را در بودجه بندی یاری می رسانند.
حسابداری مالی
برای ثبت و گزارشات تعداد بسیاری از معاملات حسابداری از حسابداری مالی استفاده می شود. این حسابداری از عملکرد مالی یک کسب و کار تصویر کلی فراهم می سازد. حسابداری شرکت ها شامل تنظیم صورت های مالی، بستن حسابها، تجزیه و تحلیل حسابها، تنظیم ترازنامه و دفاتر قانونی می باشد.
حسابداری بهای تمام شده
نام دیگر این نوع حسابداری، حسابداری هزینه می باشد. این نوع حسابداری هزینه های تولید را در بر می گیرد. برای این منظور هزینه های ورودی با هزینه های ثابت ارزیابی می شود. حسابداری بهای تمام شده در ابتدا میزان هزینه های عملیاتی را ارزیابی سپس هزینه ها را ظبط می کند. سپس هزینه ها را به منظور مقایسه نتیج ورودی و انتقال آن به خروجی مورد استفاده قرار می گیرد. در کل حسابداری بهای تمام شده در اندازه گیری هزینه ها و مقایسه نتایج ورودی و خروجی و اندازه گیری عملکرد مالی مورد استفاده قرار می گیرد. حسابداری بهای تمام شده برای اولین بار در جریانات انقلاب صنعتی پا گرفت. با عرضه و تقاضا، شرکت ها هزینه های خود را ردیابی کردند. این عملیات به منظور کاهش هزینه های ذخایر موجود و کاهش هزینه های تولید انجام می گرفت.
نتیجه پایانی
در حسابداری مالی از پول به عنوان میزانی برای عملکرد اقتصادی استفاده می شود اما در حسابداری بهای تمام شده، پول، به عنوان عامل اقتصادی در نظر گرفته می شود.
